Zadelpijntoertocht

Zadelpijntoertocht 20 Juli 2019

Vrijdag

Zoals altijd begint de voorpret de dag voor de tocht, omdat je dan de route krijgt. In dit geval een Ritje door het mooie Noord Holland. Als nieuweling die nog nooit eerder zo’n lange tocht in groepsverband hebt gereden check je natuurlijk het weerbericht. Want de vooruitzichten waren niet echtvooruitstrevend te noemen. Hagelstenen zo groot als tennisballen, windstoten die ons van de motor zouden blazen en dan niet te vergeten de vele emmers water die ons van de weg zouden spoelen. Kortom geweldig weer voor een Rammer om toch te gaan rijden.

Toch maar even de Ram tour app geraadpleegd of we zouden rijden. Het antwoordt was idd zoals ik had verwacht: ”alle ritten van de RAM gaan gewoon door”

De dag zelf

Zes uur ging de wekker, gauw onder de douche en op naar het dominees kamp. Nog wel ff Buienrader gecheckt.. het ziet er niet goed uit. Stiekem hoop je dan toch dat Ben , onze voorrijder van vandaag, een alternatieve route heeft uitgezet. Maar nee, ondanks dat de meteorologen beloven dat er van alles uit de lucht komt vallen in het westen wordt de route gehandhaafd. Opmerkelijk genoeg waren er toch nog 6 andere Rammers en één Ramster die het ook wel zagen zitten.. Of was het toch de competitie die hen dreef om te rijden?

We vertrekken precies om zeven uur naar het westen naar de eerste stop de Mac Donalds te Diemen. Motoren bij elkaar op de parkeerplaats en binnen een zitje kiezen zodat we deze wel kunnen
zien staan.

Na een heerlijk ontbijtje kunnen we dan echt aan de tocht beginnen.

Tot aan hier hadden we het droog gehouden maar nu begon het te regenen, niet hard, maar genoeg om wel je regenpak aan te doen. Op een enkele eigen wijze man na.

Het eerste gedeelte voer ons over prachtige dorpjes met en mooie vergezichten over het water voor zover je dat door een beregent vizier kon zien. Dorpjes als Durgerdam naar Witdam en Monnickendam zo heerlijk over de dijk. Het was voor Ben lastig om in Monnickendam de route te vinden. Haven in en Haven uit om vervolgens via een heel smal fietsbruggetje uiteindelijk weer on track te komen. De brugwachter zag wat we deden en kwam naar buiten schudde z’n hoofd de gedachtes zal ik maar niet opschrijven. Het tot drie keer doodlopende weggetjes in rijden had ook wat positiefs. Het gaf de eigenwijze man de gelegenheid z’n regenpak aan te doen. Toen Bertus z’n pak aan had konden we de rit vervolgen. Volendam ,Edam Purmerend , en dat zijn nog de bekende namen, langs “de rijp” , “Jisp”en Schroefboor. Dorpjes waar ik nog nooit van had gehoord maar stuk voor stuk allemaal uniek en prachtig om te zien.

Ergens onderweg op een smal weggetje kwamen we een halfnaakte man tegen. Opmerkelijk was dat Martin er op af reed en begon te zwaaien. Ik dacht Martin? Zwaaien naar half naakte mannen?

Later zei hij enthousiast: weet je wie dat was? Ik antwoorde nee geen idee. Als ik halfnaakte oude mannen zie zo langs de weg let ik er niet op. Ik let liever op de weg. De vorige keer dat er een mooi meisje langs ging lag Ronnie in de sloot met de Ducati. Maar goed.. Dat was Wil Hartog zei Martin die ken je toch wel? Waarop ik positie antwoorde. Maar ja ik ken hem alleen in een motor pak met Helm op. Martin dus blijkbaar niet.:))

Na een uurtje rijden werd het bij Alkmaar droog en dat rijdt toch wel een stuk beter. De eerste stop was in Egmond aan zee om. Even van het zadel af en de nodige verslaving bijwerken om vervolgens door te rijden naar Schoorl om bij het trefpunt te lunchen. De helft van de route zat er op.
Na een goed half uurtje konden we weer verder. De vooruitzichten waren prima dus de regenpakken konden uit. De route ging via Tuitjenhorn binnendoor naar Hoorn om vervolgens weer terug te gaan naar Callantsoog. Heerlijk rijden is dat toch als de wegen droog zijn. Eindelijk wat snelheid maken. Snelheid die er heel snel weer uit ging toen Ben een paar auto’s in begon te halen en waar Els dacht dat doe ik niet. Het gaf mijzelf de gelegenheid om eens een noodstop te maken. Respect voor een begrafenis stoet zei ze. Maar ja Wat Els nog niet wist is dat deze stoet dezelfde route uitgestippeld had als Ben. Eindelijk na 5 km, wij konden rechtsaf om vervolgens weer gretig aan de gashendel draaien.

Wat mooi is aan Noord-Holland zijn de vele waterwegen het landschap en de authentieke dorpjes. Zomaar uit het niets duiken er kerken op en rijd je veel lager dan het water. Wat mooi kan Nederland zijn. We vervolgens onze route via prachtige smalle wegen met veel bochten om uiteindelijk net voor een fikse bui te schuilen bij café-restaurant “de Brug” in het gehucht “van Ewijcksluis”

Opnieuw weren we de verslaving weg en kunnen de regenpakken weer aan. Het laatste gedeelte voer ons via Enkhuizen over de dijk naar Lelystad (laatste keer de tank vol gooien) via Elburg langzaam richt ons vertrekpunt Raalte.

Het was een geweldige rit met weer genoeg anekdotes. En wat het weer betreft hebben we er eigenlijk niet veel van gemerkt. De voorspelde hagelstenen en rukwinden bleven uit. Wat rest zijn weer geweldige herinneringen van een aantal enthousiaste motorrijders van een geweldig motorclub. Ik kijk nu al uit naar de volgende rit.

Uiteraard wil ik in het algemeen de leden van de tour commissie bedanken voor het geweldige voorwerk. Vandaag reed Ben Bril voor dus voor vandaag alle credits naar hem. Bedankt!

Richard Ardesch.