Zondagochtendrit

Zondagochtendrit 25 april 2021

Afgelopen zondag, 25 april 2021 weer eens een mooie tocht gereden met ons cluppie.
De toercommissie had een avontuurlijke route van zo´n 150 kilometer uitgezet en ik ( André ) en Peter waren voorrijder. Althans ik wist dat nog niet, maar dat leek me geen probleem, mijn oude trouwe Garmin was voorzien van de juiste route. Dus voor vertrek even de route gecheckt en zowel ik, als mijn Garmin waren paraat en alert. Er waren, ik weet niet meer hoeveel……, clubleden komen opdagen, dus er werden twee groepjes geformeerd. Ik mocht het eerste groepje voorrijden, de Garmin gaf aan naar links, richting het kanaal,………. En na 50 meter zei mijn Garmin, dat we het eindpunt bereikt hadden,…….. Gloeiende gloeiende,….. het zal toch niet ! Nu enige overtuiging, dreigen met stroomafsluiten, dreigen met een vernieuwde Garmin, dreigen met mechanisch ongemak, bleef mijn Garmin bij zijn/haar stelling,….. je hebt het eindpunt bereikt.
Na gewisseld te zijn van voorrijder, kon ik aansluiten,….. lekker dan…. NOT.

Ter hoogte van Heino besloot de anarchistische Garmin toch gehoor te geven aan mijn dreigementen en gaf de route aan,……… Vreemd, maar goed, iets is beter dan niets, ik nam de kop weer over. Wel een voordeel, van al die rompslomp had ik het behoorlijk warm gekregen en dat kwam goed uit, want het was een magere 7 graden en een gure Oostenwind. Maar de dappere strijders, annex clubleden, annex motorrijders van de MC RAM Raalte, lieten zich niet weerhouden door een beetje kou, een druppeltje en wat miezerige wind vanuit het Noordpool gebied. Gewoon GOOAAAAANNNN en genieten van motor en mens.

Zoals al gezegd was er een mooie tocht uitgezet, ik heb me laten verrassen en volgde het bekende paarse lijntje op mijn Garmin. Ondertussen waren we weer beste maatjes, m’n Garmin en ik.
Langs de Overijsselse Vecht naar Dalfsen, even goed kijken, want over een paar weken ligt ons scheepje daar weer in de haven. Momenteel was er geen bedrijvigheid in de Dalfser haven, misschien te koud voor het botenvolk ? Het motorvolk ploegde dapper door, het vloeibare goud gretig opgenomen door de twee- en viercilinders. De inwendige mens moest nog even wachten, Peter had mij gezegd dat we een stop zouden maken thv Giethoorn.
Net na Dalfsen, rijdend aan de andere oever van de Vecht, kwam ons een fijn zanderig bospad tegemoet, de verharde weg ging naar links, het zandpad rechtdoor. En natuurlijk ging het paarse lijntje van de Garmin ook rechtdoor. Het kreng waarschuwde wel even, let op: onverharde weg op de route. Snel beslissen, wat doen we, er rijden ook Harley’s mee,….. nee joh, die gaan echt niet het zandpad op. Die komen vast te zitten of we krijgen andere ellende op ons dak. Een cursus terrein-rijden is echt aan te raden, goed voor de techniek, ervaring, kennis en kunde, maar om dat nou met een Harley te doen. Goed, de beslissing was gemaakt, niet het zandpad op.  Maar ja en dan…… de Garmin volledig uitgezoomd en ter hoogte van Nieuwleusen zag ik in de verte de paarse streep lopen. Dus koers gezet richting de paarse streep en uiteindelijk kwamen we weer bij de route. Gelukkig, ik zag me al stranden, met trillende benen, zweet op m’n rug, hulpeloos kijkend naar de rijders achter me. Dat was me aan het begin van deze tocht ook al overkomen,…..
Aan de andere kant heeft de Mc RAM de afspraak dat de voorrijder “ten alle tijden” gevolgd wordt, dus gewoon doorkarren en net doen alsof het zo hoort. Niet aarzelen en dapper voorwaarts.
Via kleine weggetjes, tussendoortjes, klinkertjes en asfalt reden we richting Giethoorn. Ondanks het wat frisse weer, was de route schitterend en ben ik op plekjes geweest die ik niet eerder gezien heb. Dus ode en chapeau aan degene ( Peter )  die de route heeft uitgezet, het is altijd wel een werkje, maar dankbaar aanvaard. Misschien een basis-cursus route uitzetten voor de clubleden die dit ook eens willen doen.

In Giethoorn gekomen een plekje uit de wind opgezocht, zodat we ons hapje en drankje konden nuttigen.
Bij botenzaak Boomert dacht ik een fijn plekje te hebben gevonden, ruimte voor de motoren, niemand last van ons en uit de ietwat gure wind. Alles lukt, behalve uit de wind. Tja je kan niet altijd geluk hebben. De koffie kwam uit de koffers en als je ziet wat er allemaal te bikken uitkomt, Zwakenberg is er niks bij. Eitjes, broodjes gezond, thee, koffie, soep,…… best leuk zo picknicken onderweg, niet hoeven wachten op langzame bediening, verkeerde bestellingen enz. enz. Alleen voor de dames onder ons nog een wc mee. Nou heeft Richard A zijn Pan European al aangeboden, niet als toilet natuurlijk, maar op zijn rek kan met gemak een camping wc, of Porta Pottie mee.

Na het vullen van de buiken, werden de mechanische paarden weer gestart, mijn 140 paardjes trappelden er lustig op los. Op weg naar de Blauwe Hand en Beltschutsloot.
Door de veenpolder, over kleine bruggetjes en pittoreske landweggetjes naar het altijd bedrijvige Zwartsluis. Achter Zwolle en Heino langs naar Raalte en daar gaf mijn Garmin aan, dat we het einde van de tocht naderden. Hij/zij had deze keer gelijk en gezamenlijk draaiden we de Domineeskamp op, de tocht werd nabesproken en de organisatoren bedankt.

Dus ook namens mij, weer bedankt voor de gezelligheid en tot de volgende keer.

André Hippe